علم با چاشنی هیجان و خنده !/روایت کارگاه با استاد عبدالعالی

 در یک روز گرم تابستانی دانش آموزان زنجانی میزبان پروفسور علی عبدالعالی بودند! این استاد برجسته دانشگاه علم و صنعت که از نوابغ مهندسی کشور است با بیان شیرین و مهیج خود دانش آموزان و کودکان زنجانی را با دنیای علم آشنا کردند!

پنجشنبه شانزدهم مرداد بود که با تاخیر به کانون پرورشی ، فکری کودک و نوجوان رسیدم ، جایی که محل برگزاری کارگاه علمی استاد عبدالعالی بود.  ایشان را در صدا و سیما دیده بودم و از برنامه ی مهیج علمی شان باخبر بودم ، ایشان از جمله افراد دغدغه مند در حوزه تغیرات بنیادین در آموزش و پرورش بودند که حالا و در این روزهای داغ تابستان مهمان زنجانی ها شده بودند! به نظر می رسید که این رویداد با بقیه ی روبداد ها و کارگاه علمی متفاوت خواهد بود.  تعداد زیادی از دانش آموزان ، کودکان و خردسالان به همراه والدینشان مخاطبان این رویداد علمی و هیجان انگیز را تشکیل می دادند و مشتاقانه در حیاط کانون منتظر شروع برنامه بودند و حتی برای برگزاری هرچه زودتر و بهتر این کارگاه به مسئولین کانون مدد می رساندند.

با اینکه به علت قطعی برق مشکلات مختصری در اجرای برنامه رخ داده بود اما کارگاه با شور و اشتیاق کودکان و دانش آموزان شروع شد! این اشتیاق که هم در کودکان دیده می شد و هم در استاد این کارکاه باعث شد تا تلخی نوبد برق فراموش شود! 

 از وسیله هایی که در سکوی محل برگزاری برنامه چیده شده بود متوجه شدم که امروز هم قرار است شاهد یکی از آزمایشات عجیب دنیای علم باشم که با اجرای علی عبدالعالی جذاب تر خواهد شد! ایشان برای تدریس شیوه و بیانی را به کار می گیرند که هر دانش آموزانی آرزو می کندکه کاش« او معلم ما بود ! »

 علی عبدالعالی در ابتدای برنامه و هنگام آغاز کلام، پس از یاد خدا و دعوت به سکوت، با حاضران در مورد زندگی و شرایط سختی که برای هر انسانی رخ خواهد داد سخن گفتند. ایشان تلخی مشکلات را مایه ی پیشرفت انسان دانستند و بیان کردند: درختی که در بیابان سخت و خشک ریشه داشته باشد قوی تر خواهد بود و بهتر رشد خواهد کرد! پس از این سخنان و مقدماتی که گفتند، بادعوت تعدادی از مسئولین مجموعه به سکوی اجرای برنامه انجام آزمایش شروع شد!

اشتیاق و شور و هیجان مخاطبان -که شامل والدین کودکان نیز بود- جو برنامه هارا جالب تر کرده بود! 

گرمای هوای آن روز با سرمای یخ هایی با دمای منفی 80 درجه فراموش شد! استاد عبدالعالی با همکاری مسئولین مجموعه و تعدادی از افراد حاضر ، آزمایشی را با یخ های منفی 80درجه ای، آب و بادکنک انجام دادند که ساعت ها خنده و شادی را برای کودکان هدیه آورد ! صدای خنده ی کودکان هر لحظه به گوشم می رسید! بازی با بادکنک هایی که با گاز حاضل از یخ های منفی 80 درجه ای باد شده بودند و صدای ترکیدن آنها که هر از گاهی شنیده می شد مخاطبان و کودکان این کارگاه را راضی و خشنود کرده بود.

 شوخ طبعی و فعالیت های مشارکتی جو کارگاه را با کارگاه های دیگری که حتما تا بحال شرکت کرده اید متفاوت کرده بود! حتی بزرگتر ها نیز مشتاق دیدن ادامه ی ماجرا بودند!و این اشتیاق چیزی است که آموزش و پرورش برای رسیدن به اهداف والای خود به آن احتیاج دارد . جذابیت مسیر یادگیری در کنار اهمیت و ضرورت آن، مهم ترین نیاز دانش آموزان امروز ایران است تا آنکه آن هارا برای آموختن تشنه تر و مشتاق تر کند. دانش آموزانی که روز پنشجنبه ساعتی را در این کارگاه گذراندند شیرینی آنچه که دیدند و شنیدند را هرگز فراموش نخواهند کرد و این همان چیزی است که ما به دنبال آن هستیم!

این رویداد هم پایانی داشت که می تواند نقطه ای برای شروع باشد... !